ของขวัญ แด่เธอผู้เป็นที่รัก

ิ

หอมแผ่นดิน ตอน เจ็บแต่ไม่จบ

เบญจา  ริ้วทองชุ่ม   ใฝ่หาความร่ำรวยจึงไปกู้หนี้ยืมสิน มาทำหน่อไม้ แม้ไม่ประสบความสำเร็จ ร่มจม เคยคิดฆ่าตัวตายแต่มาคิดได้เพราะลูก มาคิดเริ่มต้นพยายามเพาะปลูกใหม่ มาปลูกฝรั่ง บอกลาสารเคมี มาใช้ปุ๋ยธรรมชาติ คิดค้นยาน้ำหมักชีวภาพจากสูตรของตัวเอง จากบทเรียนที่ผ่านมาทำให้เธอรู้ว่า ไม่ควรฝากความหวังไว้กับสิ่งหนึ่งสิ่งใดเพียงสิ่งเดียว เธอจึงปลูกพืชหลายชนิด การผ่านอุปสรรคมากมาย ทำให้เธอมองเห็นต้นทุน “ตราบใดที่ขยันก็ไม่มีวันล้ม”

พ.ร.บ. คอมพิวเตอร์

   พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ 

ให้ประกาศว่า โดยที่เป็นการสมควร
มีกฎหมาย ว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชบัญญัติ
ขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอมของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ดังต่อไปนี้

                มาตรา ๑ พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า “พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. ๒๕๕๐”

                มาตรา ๒ พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนดสามสิบวันนับแต่วันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป

                มาตรา ๓ ในพระราชบัญญัตินี้ “ระบบคอมพิว อ่านเพิ่มเติม

วันพ่อ

             ชายคนหนึ่งต้องท่างานหนัก ชายคนหนึ่งต้องตื่นแต่เช้า ชายคนหนึ่งต้องหาเช้ากินค่ำ ชายคนหนึ่งต้องตากแดดตากฝน ชายคนหนึ่งต้องอดมื้อกินมื้อ ชายคนหนึ่งกินข้าวไม่ค่อยอิ่ม ชายคนหนึ่งต้องใส่เสื้อผ้าเก่าๆ ชายคนหนึ่งต้องท่าไร่ท่านา ชายคนหนึ่งที่เคยผ่านอะไรมามากมาย ชายคนหนึ่งโดนมีดบาดมือเป็นประจ่า ชายคนหนึ่งสุขภาพร่างกายไม่ค่อยดี ชายคนนั้นอายุมากแล้ว ชายคนหนึ่งก่าลังเฝ้ารอคอยการกลับมาของใครบางคน ชายคนนั้นก็คือพ่อของผม ผมเป็นลูกชาวนาจน ๆ คนหนึ่ง ในช่วงหน้าฝนนั้นพ่อจะพาผมไปที่ไร่เพื่อดายหญ้า ถางหญ้า ล้อมรั้วรอบ ๆไร่ เพื่อไม่ให้วัวควายเข้าไปในไร่ ให้วัวควายเข้าไปเฉพาะในนาเท่านั้น พ่อของผมท่านไม่ค่อยได้พักผ่อนเพราะมีงานให้ท่าอยู่มากมาย พ่อมักจะโดนมีดบาดมืออยู่เสมอเพราะท่านเป็นคนที่ขยัน เร่งรีบและใจร้อน พ่อของผมท่านต้องท่างานเกือบทุกย่าง เพื่อท่าหน้าที่ผู้น่าครอบครัว ผมมีพี่น้องอยู่หลายคนแต่ส่วนใหญ่แล้วแต่งงานกันหมดแล้ว ต้องสร้างครอบครัวของตนเอง ท่าให้ไม่ค่อยมีเวลามาดูแลพ่อกับแม่ ส่วนที่เหลือก็ก่าลังเรียนอยู่ พี่สาวของผมที่ก่าลังเรียนอยู่นั้น ได้กลับบ้านเป็นประจ่าเพราะโรงเรียนอยู่ไม่ค่อยไกล ผมเป็นลูกคนสุดท้องไม่ค่อยได้กลับบ้าน เพราะโรงเรียนของผมนั้นอยู่ห่างไกลจากบ้าน ท่าให้ไม่ค่อยได้อยู่ดูแลพ่อกับแม่ ซึ่งท่านทั้งสองนั้นมีอายุมากแล้ว แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมสามารถท่าเพื่อท่านได้นั่นก็คือ ตั้งใจเรียนสวดอธิฐานภาวนาเพื่อท่านให้มีสุขภาพร่ายการที่แข็งแรง พ่อมักจะสอนผมอยู่เสมอว่าต้องตั้งใจเรียน เรียนให้สูงๆ จะได้มีงานท่าที่ดีไม่ต้องล่าบากเหมือนกับท่าน พ่อสอนสานตะกร้าด้วยไม้ไผ่ ท่าด้ามมีด ด้ามจอบ ด้ามเสียม ลับมีด เลื้อยไม้ ตอกตะปูและอะไรต่าง ๆ ให้ผมมากมาย พอถึงหน้าฝนพ่อจะสอนให้ผมด่านาเป็น เกี่ยวข้าวเป็น ตีข้าวเป็น ต่าข้าวเป็น ในตอนเด็ก ๆ นั้นพ่อผมจะเล่านิทานให้ผมฟังก่อนนอนทุกครั้ง ตอนนี้ผมยังจ่านิทานทุกเรื่องที่พ่อเล่าให้ผมฟังได้อยู่ ตอนนี้พ่อของผมท่านอายุมากแล้ว ท่าให้สุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง พ่อมักจะปวดหลังปวดหัวอยู่เสมอ ผมจึงนวดหลังให้พ่ออยู่เสมอเพื่อบรรเทาอาการปวดเมื่อย เมื่อถึงเวลาเปิดเรียนแล้วนั้น ผมต้องเดินทางไปเรียนทุกครั้งที่ผมจะไปเรียนนั้นแม่ของผมท่านจะร้องไห้ทุกครั้ง ผมต้องปลอบใจแม่ทุกครั้งก่อนเดินทางไปเรียนในช่วงเปิดเรียน ผมเป็นห่วงท่านทั้งสองและคิดถึงท่านทั้งสองเสมอ เนื่องในโอกาสวันพ่อแห่งชาตินี้ ผมขอให้พ่อมีสุขภาพร่างกายที่สมบรูณ์และอยากบอกพ่อว่า “ผมรักพ่อ”